کمردرد مکانیکی یک بیماری شایع است که افراد بیشماری را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. این وضعیتی است که می تواند باعث ناراحتی، کاهش تحرک و تأثیر بر کیفیت کلی زندگی شود.
کمردرد مکانیکی که به عنوان کمردرد غیر اختصاصی یا ساده نیز شناخته می شود، نوعی کمردرد است که از مسائل مربوط به ساختار خود ستون فقرات ناشی می شود. بر خلاف کمردرد ناشی از شرایط پزشکی زمینه‌ای یا اختلالات التهابی، کمردرد مکانیکی دارای یک جزء التهابی یا خود ایمنی قابل شناسایی نیست.
علائم کمردرد مکانیکی
درد موضعی: افراد مبتلا به کمردرد معمولاً ناراحتی یا درد موضعی در ناحیه پشت را تجربه می‌کنند. درد به پاها یا بازوها سرایت نمی کند.
سفتی عضلانی: سفتی در عضلات پشت از علائم شایع است، به ویژه پس از دوره های طولانی عدم تحرک یا استراحت.
درد متناوب: کمردرد مکانیکی اغلب از یک الگوی اپیزودیک پیروی می‌کند، با دوره‌های درد متناوب با دوره‌های تسکین. حرکات یا فعالیت های خاص می تواند باعث درد شود.
دلایل و عوامل خطر
کشیدگی عضلات
کشش بیش از حد یا آسیب رساندن به عضلات و رباط‌های کمر از طریق فعالیت‌هایی مانند بلند کردن اجسام سنگین، حرکات ناگهانی یا وضعیت نامناسب می‌تواند منجر به کمردرد مکانیکی شود.
وضعیت بدنی ضعیف
حفظ وضعیت نامناسب در هنگام نشستن، ایستادن یا بلند کردن بدن می تواند فشار بی موردی را بر ستون فقرات و ساختارهای حمایت کننده آن وارد کند و به درد کمک کند.
بیماری دژنراتیو دیسک (DDD)
اگرچه DDD می‌تواند باعث کمردرد التهابی شود، اما می‌تواند منجر به کمردرد مکانیکی به دلیل خراب شدن دیسک‌های ستون فقرات و در نتیجه ناپایداری شود.
فتق دیسک
فتق دیسک می تواند به اعصاب مجاور فشار وارد کند و باعث ایجاد کمردرد موضعی شود. این عارضه بیشتر در قسمت پایین کمر (کمر) دیده می شود.
حرکات ناگهانی
چرخاندن، خم شدن یا بلند کردن اجسام سنگین بدون استفاده از مکانیک مناسب بدن می تواند عضلات پشت را تحت فشار قرار دهد و منجر به درد شود.
نشستن طولانی مدت
نشستن برای مدت طولانی بدون وقفه یا استفاده از یک صندلی نامناسب از نظر ارگونومی می تواند خطر بروز کمردرد مکانیکی را افزایش دهد.
روشهای درمان
مدیریت موثر کمردرد مکانیکی معمولاً شامل رویکردهای محافظه کارانه و غیر تهاجمی است. در اینجا چند استراتژی برای تسکین وجود دارد:
استراحت: دوره های کوتاه استراحت می تواند به کاهش درد حاد کمک کند، اما از عدم تحرک طولانی مدت باید اجتناب شود.
داروهای ضد درد: مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن ممکن است به طور موقت تسکین دهند.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه ورزشی سفارشی برای تقویت عضلات پشت و بهبود انعطاف پذیری ایجاد کند.
گرما و سرما درمانی: استفاده از بسته های گرما یا سرد در ناحیه آسیب دیده می تواند درد و التهاب را کاهش دهد.
تکنیک های دستی : درمان دستی، مراقبت های کایروپراکتیک یا ماساژ درمانی ممکن است برای برخی افراد تسکین دهد.
وضعیت بدنی و ارگونومی: حفظ وضعیت بدنی مناسب و استفاده از مبلمان و تجهیزات با طراحی ارگونومیک می تواند از قسمت های بعدی کمردرد مکانیکی جلوگیری کند.
اصلاح سبک زندگی: اجتناب از فعالیت هایی که علائم را بدتر می کند و گنجاندن ورزش منظم در برنامه روزانه می تواند به مدیریت و پیشگیری از کمردرد مکانیکی کمک کند.
بیشتر بخوانید :
