تنیس البو یا سندرم آرنج تنیس بازان که به عنوان اپی کندیلیت جانبی شناخته می شود، یک آسیب شایع در استفاده بیش از حد است که تاندون های آرنج را تحت تاثیر قرار می دهد.
علیرغم نامش، آرنج تنیس بازان محدود به تنیس بازان نیست و می تواند هر فردی را که حرکات مکرر مچ و بازو را انجام می دهد، تحت تاثیر قرار دهد. این وضعیت معمولاً باعث درد و حساسیت در قسمت خارجی آرنج و همچنین ضعف در عضلات ساعد می شود. در حالی که آرنج تنیس بازان معمولاً یک بیماری جدی نیست، می تواند کاملاً ناتوان کننده باشد و در فعالیت های روزمره اختلال ایجاد کند.
بیشتر بخوانید : آرتروز مچ دست
علل تنیس البو
آرنج تنیس بازان به دلیل استفاده بیش از حد و فشار مکرر بر روی تاندون هایی که به اپی کندیل جانبی استخوان بازو که برجستگی استخوانی در خارج از آرنج است، متصل می شود. این تاندون ها مسئول لنگر انداختن ماهیچه هایی هستند که مچ دست و انگشتان را گسترش می دهند. هنگامی که این تاندون ها تحت فشار زیاد یا مکرر قرار می گیرند، ممکن است ملتهب یا آسیب ببینند و منجر به ایجاد آرنج تنیس بازان شوند.
در حالی که علت دقیق آرنج تنیس بازان به طور کامل شناخته نشده است، چندین عامل خطر وجود دارد که می تواند احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش دهد. برخی از رایج ترین عوامل خطر برای آرنج تنیس بازان عبارتند از:
استفاده بیش از حد از عضلات ساعد: فعالیت‌هایی که شامل گرفتن مکرر، چرخاندن یا بلند کردن مکرر می‌شود، می‌تواند تاندون‌های آرنج را تحت فشار قرار دهد و منجر به ایجاد آرنج تنیس‌باز شود. به همین دلیل است که بازیکنان تنیس، گلف بازان، نقاشان، نجارها و سایر افرادی که حرکات مکرر بازو را انجام می دهند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند.
تکنیک ضعیف: استفاده از فرم یا تکنیک نادرست در حین ورزش یا انجام وظایف می تواند فشار بیشتری را بر روی تاندون های آرنج وارد کند و خطر ابتلا به آرنج تنیس بازان را افزایش دهد.
سن: آرنج تنیس بازان در افراد بین 30 تا 50 سال شایع‌تر است، زیرا تاندون‌ها با افزایش سن کمتر انعطاف‌پذیر می‌شوند و بیشتر مستعد آسیب می‌شوند.
جنسیت: مردان بیشتر از زنان به آرنج تنیس بازان مبتلا می شوند، احتمالاً به دلیل تفاوت در قدرت عضلانی و آناتومی.
آسیب‌های قبلی: افرادی که قبلاً آرنج یا ساعد خود را زخمی کرده‌اند، بیشتر مستعد ابتلا به آرنج تنیس‌بازان هستند، زیرا تاندون‌های آسیب دیده ممکن است ضعیف‌تر و مستعد آسیب باشند.
عدم تعادل عضلانی: ضعف یا سفت شدن ماهیچه های ساعد و بازو می تواند منجر به حرکات جبرانی شود که فشار اضافی بر تاندون های آرنج وارد می کند و خطر ابتلا به آرنج تنیس بازان را افزایش می دهد.
علائم سندرم آرنج تنیس بازان
ضعف در ساعد: افراد مبتلا به آرنج تنیس بازان ممکن است در عضلاتی که مچ دست و انگشتان را امتداد می‌دهند دچار ضعف شوند و انجام کارهایی که نیاز به قدرت گرفتن دارند را دشوار می‌کند.
سفتی در مفصل آرنج: مفصل آرنج ممکن است احساس سفت یا محدودیت در حرکت کند، به خصوص در صبح یا بعد از دوره‌های عدم فعالیت.
تورم و التهاب: تاندون‌های آرنج ممکن است ملتهب شوند و باعث تورم و قرمزی اطراف اپیکوندیل جانبی شوند.
بی حسی یا سوزن سوزن شدن: برخی از افراد مبتلا به آرنج تنیس بازان ممکن است دچار بی حسی یا گزگز در انگشتان دست شوند، زیرا تاندون های ملتهب می توانند اعصاب مجاور را تحت فشار قرار دهند.
مهم است که توجه داشته باشید که علائم آرنج تنیس بازان می تواند از نظر شدت متفاوت باشد و در صورت عدم درمان ممکن است در طول زمان بدتر شود. اگر درد یا ضعف مداوم در آرنج خود را تجربه می کنید، ضروری است که برای تشخیص دقیق و درمان مناسب به پزشک مراجعه کنید.
تشخیص تنیس البو معمولاً شامل معاینه فیزیکی کامل توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و همچنین بررسی سابقه پزشکی و علائم فرد است. پزشک ممکن است آزمایش‌های مختلفی را برای ارزیابی دامنه حرکتی مفصل آرنج و همچنین قدرت و انعطاف‌پذیری عضلات ساعد انجام دهد.
در برخی موارد، مطالعات تصویربرداری مانند اشعه ایکس، اولتراسوند، یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) ممکن است برای رد سایر شرایطی که ممکن است باعث علائم مشابه شوند، مانند آرتریت یا فشرده سازی عصب، توصیه شود.
هنگامی که تشخیص آرنج تنیس بازان تایید شد، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی با فرد کار می‌کند تا یک برنامه درمانی را ایجاد کند که نیازها و اهداف خاص او را برطرف کند. درمان آرنج تنیس بازان معمولاً بر کاهش درد و التهاب، بهبود بهبود تاندون‌ها و بازگرداندن قدرت و عملکرد بازوی آسیب‌دیده متمرکز است.
درمان تنیس البو
درمان‌های محافظه‌کارانه مانند استراحت، فیزیوتراپی و بریس و همچنین گزینه‌های تهاجمی‌تر مانند تزریق کورتیکواستروئید یا جراحی در موارد شدید. هدف از درمان، کاهش درد، بهبود عملکرد و جلوگیری از آسیب بیشتر به تاندون‌های آرنج است.
استراحت و اصلاح فعالیت: اولین قدم در درمان تنیس البو استراحت دادن به بازوی آسیب دیده و اجتناب از فعالیت هایی است که درد و التهاب را تشدید می کند. افراد ممکن است نیاز به اصلاح برنامه روزانه یا عادات کاری خود داشته باشند تا فشار وارده بر تاندون های آرنج را کاهش دهند.
یخ درمانی: قرار دادن کمپرس یخ روی آرنج آسیب دیده می تواند با انقباض عروق خونی و کاهش پاسخ التهابی به کاهش درد و تورم کمک کند. یخ درمانی به طور معمول به مدت 15 تا 20 دقیقه در یک زمان و چندین بار در روز توصیه می شود.
فیزیوتراپی: تمرینات فیزیوتراپی می تواند به بهبود انعطاف پذیری، قدرت و دامنه حرکتی ساعد و آرنج کمک کند و باعث بهبود تاندون ها و کاهش خطر عود شود. یک فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه ورزشی سفارشی برای رفع نیازها و اهداف خاص فرد ایجاد کند.
بریس: استفاده از بریس یا آتل روی بازوی آسیب دیده می‌تواند به حمایت از تاندون‌های آرنج کمک کند و فشار روی ماهیچه‌ها را در طول فعالیت‌های روزانه کاهش دهد. بریس‌بندی ممکن است برای افرادی توصیه شود که در حین بهبود تاندون‌ها نیاز به حمایت یا محافظت بیشتری دارند.
تزریق کورتیکواستروئید: در برخی موارد، تزریق کورتون ممکن است برای کاهش درد و التهاب در مفصل آرنج توصیه شود. این تزریق‌ها معمولاً تحت هدایت اولتراسوند انجام می‌شوند تا از جایگذاری دقیق اطمینان حاصل شود و خطر عوارض جانبی به حداقل برسد.
سایر روشهای درمان
درمان با پلاسمای غنی از پلاکت (PRP): درمان PRP شامل تزریق محلول غلیظی از پلاکت‌های مشتق شده از خون خود فرد به تاندون آسیب‌دیده برای بهبود بهبود و ترمیم بافت است. این درمان ترمیمی ممکن است به تسریع روند بهبودی و بهبود نتایج برای افراد مبتلا به آرنج تنیس بازان کمک کند.
شاک ویو درمانی برون بدنی: شاک ویو درمانی از امواج صوتی با انرژی بالا برای تحریک جریان خون و ترویج بازسازی بافت در تاندون های آسیب دیده استفاده می کند. این درمان غیر تهاجمی ممکن است برای افرادی که به درمان‌های محافظه‌کارانه برای تنیس البو پاسخ نداده‌اند یا ترجیح می‌دهند از جراحی اجتناب کنند، مفید باشد.
جراحی: در موارد شدید آرنج تنیس بازان که با درمان های محافظه کارانه بهبود نمی یابند، ممکن است جراحی برای ترمیم یا آزاد کردن تاندون های آسیب دیده در آرنج در نظر گرفته شود. مداخلات جراحی برای آرنج تنیس بازان شامل دبریدمان آرتروسکوپیک، آزادسازی باز تاندون اکستانسور یا روشهای انتقال تاندون است.
