آرتروز گردن ، یک بیماری دژنراتیو است که مفاصل و دیسک های ستون فقرات گردنی را تحت تاثیر قرار می دهد. این وضعیت با تجزیه غضروف و استخوان در گردن مشخص می شود که منجر به درد، سفتی و کاهش تحرک می شود.
آرتروز گردن یک بیماری شایع است، به ویژه در افراد مسن، و می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی افراد تأثیر بگذارد.
علائم آرتروز گردن
گردن درد: گردن درد می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و مهم ترین علامت این بیماری است. درد معمولاً در ناحیه گردن موضعی است و ممکن است به شانه‌ها، بازوها یا دست‌ها منتشر شود. درد ممکن است با حرکت سر مانند چرخاندن سر یا خم کردن گردن تشدید شود.
سفتی: افراد مبتلا به آرتروز گردن ممکن است دچار سفتی در گردن شوند که می تواند حرکت آزادانه سر را دشوار کند. سفتی اغلب در صبح یا پس از دوره های طولانی عدم تحرک بیشتر می شود.
سردرد: این بیماری می تواند باعث سردرد تنشی به دلیل کشش عضلانی و سفتی در گردن و شانه ها شود. این سردردها ممکن است مداوم بوده و با حرکات یا فعالیت های خاص بدتر شوند.
بی حسی یا سوزن سوزن شدن: با پیشرفت استئوآرتریت، می تواند منجر به فشردگی عصب در ستون فقرات گردنی شود و در نتیجه علائمی مانند بی حسی، گزگز، یا ضعف در بازوها یا دست ها ایجاد شود. این می تواند بر قدرت گرفتن و هماهنگی تأثیر بگذارد.
کاهش دامنه حرکتی: تحلیل رفتن مفاصل ستون فقرات گردنی می تواند منجر به کاهش دامنه حرکتی در گردن شود. افراد ممکن است در چرخاندن سر از این طرف به طرف دیگر یا کج کردن آن به سمت بالا و پایین مشکل داشته باشند.
ضعف عضلانی: با پیشرفت آرتروز گردن، می تواند باعث ضعف عضلانی در گردن و نواحی اطراف آن شود. ضعف می تواند بر تحرک و ثبات در گردن، شانه ها و قسمت فوقانی کمر تأثیر بگذارد.
کرپیتوس: کرپیتوس به احساس ساییدگی، ترک خوردن یا ترک خوردن یا صدایی اطلاق می شود که هنگام حرکت گردن تجربه می شود. این می تواند به دلیل اصطکاک بین مفاصل و دیسک های تحلیل رفته در ستون فقرات گردنی رخ دهد.
علل و عوامل خطر
سن: یکی از عوامل خطر اولیه برای آرتروز گردن، سن است. با بالا رفتن سن افراد، غضروف ستون فقرات گردنی دچار ساییدگی و پارگی می شود که منجر به تحلیل رفتن مفاصل و دیسک ها می شود. این می تواند در طول زمان منجر به ایجاد آرتروز شود.
ساییدگی و پارگی: استرس مکرر بر روی مفاصل گردن به دلیل وضعیت نامناسب، استفاده بیش از حد یا بلند کردن اجسام سنگین می‌تواند به ایجاد آرتروز کمک کند. فعالیت هایی که شامل حرکات مکرر گردن یا فشار مداوم بر روی ستون فقرات گردنی است می تواند روند دژنراتیو را تسریع کند.
ژنتیک: عوامل ژنتیکی می توانند در ایجاد آرتروز گردن نقش داشته باشند. افراد با سابقه خانوادگی آرتریت یا اختلالات مفصلی ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به اسپوندیلوز گردن باشند.
آسیب های قبلی گردن: آسیب های تروماتیک به گردن، مانند ضربه شلاق ناشی از تصادف رانندگی یا آسیب های ورزشی، می تواند به ساختارهای ستون فقرات گردنی آسیب برساند و خطر ابتلا به آرتروز را در آینده افزایش دهد.
چاقی: اضافه وزن فشار مضاعفی بر مفاصل گردن وارد می کند و در طول زمان منجر به افزایش سایش و پارگی می شود. چاقی یک عامل خطر مهم برای ایجاد و پیشرفت آرتروز گردن است.
وضعیت نامناسب: حفظ وضعیت نامناسب، به ویژه برای دوره های طولانی، می تواند عضلات و رباط های گردن را تحت فشار قرار دهد و خطر فرسودگی ستون فقرات گردنی را افزایش می دهد. خم شدن یا قوز کردن مکرر می تواند درد و سفتی گردن را تشدید کند.
عوامل شغلی: مشاغل خاصی که شامل حرکات مکرر گردن، بلند کردن اجسام سنگین یا دوره‌های طولانی نشستن یا ایستادن هستند، می‌توانند خطر ابتلا به آرتروز گردن را افزایش دهند. مشاغلی که به ارگونومی ضعیف یا فشارهای مکرر روی گردن نیاز دارند به ویژه نگران کننده هستند.
درمان آرتروز گردن
درمان این بیماری با هدف مدیریت علائم، بهبود عملکرد و افزایش کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری دژنراتیو است.
گزینه های درمان غیر جراحی:
داروها: مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن، یا داروهای تجویز شده می‌توانند به کاهش درد و کاهش التهاب مرتبط با آرتروز گردن کمک کنند.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپی نقش مهمی در مدیریت آرتروز گردن دارد. یک فیزیوتراپ می تواند یک برنامه ورزشی شخصی برای تقویت عضلات گردن، بهبود انعطاف پذیری و افزایش تحرک کلی طراحی کند. همچنین ممکن است از تکنیک‌های درمان دستی برای کاهش درد و بهبود عملکرد مفاصل استفاده شود.
تزریق استروئید: تزریق کورتیکواستروئید را می توان مستقیماً در مفاصل آسیب دیده در ستون فقرات گردنی برای کاهش التهاب و تسکین درد تجویز کرد.
درمان سرد و گرم: گرما درمانی می تواند به آرامش عضلات کمک کند، در حالی که سرما درمانی می تواند ناحیه را بی حس کرده و تورم را کاهش دهد.
بریس های گردن: بریس ها یا یقه های گردن می توانند از ستون فقرات گردنی حمایت کنند، حرکت را محدود کنند و درد را در افراد مبتلا به آرتروز گردن کاهش دهند. بریس های گردن باید تحت راهنمایی یک متخصص مراقبت های بهداشتی برای اطمینان از تناسب و استفاده مناسب استفاده شوند.
اصلاح سبک زندگی: اتخاذ عادات سبک زندگی سالم مانند حفظ وضعیت بدنی خوب، درگیر شدن در ورزش منظم، حفظ وزن مناسب و اجتناب از فعالیت هایی که درد گردن را تشدید می کنند می تواند به مدیریت علائم و بهبود سلامت کلی گردن کمک کند.
درمان جراحی:
هنگامی که درمان‌های محافظه‌کارانه نتوانند تسکین کافی را ارائه کنند، ممکن است مداخله جراحی برای افرادی با علائم شدید یا فرسودگی پیشرونده ستون فقرات گردنی در نظر گرفته شود.
