سندرم تونل کارپال (CTS) یک بیماری شایع است که دست و مچ را تحت تاثیر قرار می دهد. این از فشرده شدن عصب میانی، یک مسیر حیاتی برای احساس و حرکت در دست، ناشی می شود. این فشردگی در داخل تونل کارپال اتفاق می افتد، یک گذرگاه باریک در مچ دست که توسط استخوان ها و رباط ها تشکیل شده است.
تونل کارپال مانند یک پل عمل می کند و به عصب میانی و تاندون های خم کننده اجازه می دهد از ساعد به دست عبور کنند. استخوان های کارپ کف و کناره های تونل را تشکیل می دهند، در حالی که رباط کارپال عرضی سقف را تشکیل می دهد. این رباط نقش مهمی در تثبیت مفصل مچ دارد.
بیشتر بخوانید : ارتروز مچ دست
عصب مدیان مسئول موارد زیر است:
احساس در انگشت شست، انگشت اشاره، انگشت میانی و نیمی از انگشت حلقه (کف دست)
حرکت عضلات شست که امکان نیشگون گرفتن و گرفتن را فراهم می کند
هنگامی که تورم یا التهاب در داخل تونل کارپال رخ می دهد، به عصب مدیان حمله می کند و منجر به علائم مشخصه CTS می شود.
علل سندرم تونل کارپال
- حرکات مکرر دست: فعالیتهایی که شامل گرفتن مکرر، اعمال فشاری، یا خم شدن طولانی مچ دست میشود، میتواند تاندون ها و بافت های اطراف آنها را تحریک کند و منجر به تورم در تونل کارپال شود. این اغلب در مشاغلی مانند تایپ کردن، کار در خط مونتاژ یا نواختن برخی آلات موسیقی دیده می شود.
- شرایط پزشکی زمینه ای: برخی شرایط پزشکی مانند چاقی، دیابت، آرتریت روماتوئید و بارداری می توانند احتباس مایعات را افزایش دهند و به تورم در تونل کارپال کمک کنند.
- تغییرات هورمونی: زنان به دلیل نوسانات هورمونی در دوران بارداری، یائسگی و استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی بیشتر مستعد ابتلا به CTS هستند.
- آسیب های مچ دست: شکستگی، پیچ خوردگی یا دررفتگی استخوان های مچ دست می تواند ساختار تونل کارپال را تغییر دهد و افراد را مستعد CTS کند.
علائم سندرم تونل کارپال
علائم CTS معمولاً به تدریج ایجاد می شوند و در صورت عدم درمان به مرور زمان بدتر می شوند. در اینجا به تفکیک علائم رایج اشاره شده است:
بی حسی و سوزن سوزن شدن: این اغلب اولین علامت قابل توجه است که در درجه اول بر انگشت شست، انگشت اشاره، انگشت میانی و نیمی از انگشت حلقه تاثیر می گذارد. این احساس اغلب به صورت گزگز، سوزن سوزن شدن، یا مانند «خواب رفتن» دست توصیف می شود. در ابتدا، ممکن است در شب رخ دهد، اما با پیشرفت، می تواند در طول روز باقی بماند.
درد: درد مبهم یا درد ضربان دار ممکن است از مچ دست به کف دست و انگشتان تابیده شود. درد را می توان با فعالیت هایی که شامل گرفتن شدید یا خم شدن مچ دست است تشدید کرد.
ضعف: با بدتر شدن عملکرد عصب میانی، ممکن است ضعف در انگشت شست را تجربه کنید و به سختی بتوانید اشیا را محکم فشار دهید یا در دست بگیرید. انداختن چیزها یا مشکل در انجام کارهای حرکتی ظریف مانند بستن دکمه های پیراهن می تواند به دلیل ضعف و بی حسی در دست رخ دهد.
تشخیص CTS معمولاً شامل معاینه فیزیکی توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی است. پزشک دست و مچ شما را از نظر حساسیت، تورم یا ضعف ارزیابی می کند. آنها همچنین ممکن است مانورهای خاصی مانند تست فالن یا علامت تینل را برای ارزیابی فشردگی عصب میانی انجام دهند.
روشهای درمان
رویکرد درمانی برای CTS به شدت علائم و علت زمینه ای شما بستگی دارد. در اینجا یک مرور کلی از گزینه های درمانی رایج آورده شده است:
استراحت و اصلاح فعالیت: اجتناب از فعالیت هایی که علائم را تشدید می کنند و استفاده از آتل برای بی حرکت کردن مچ در شب می تواند به کاهش التهاب و بهبودی کمک کند.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): مسکنهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن میتوانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند.
تزریق کورتیکواستروئیدها: تزریق کورتیکواستروئیدها به طور مستقیم در تونل کارپال می تواند تسکین ضد التهابی قدرتمندی را به ویژه در مواردی که علائم متوسط دارند، ارائه دهد.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپی موثرترین روش در مدیریت علائم این بیماری است که در مرکز فیزیوتراپی سینوهه در شریعتی تهران ارائه می شود ، تمرینات فیزیوتراپی برای تقویت عضلات دست و مچ و بهبود انعطاف پذیری می تواند عملکرد کلی دست را بهبود بخشد و درد را کاهش دهد.
جراحی: در موارد شدید با علائم مداوم یا بدتر، ممکن است جراحی آزادسازی تونل کارپال ضروری باشد. این روش شامل بریدن رباط کارپال عرضی برای ایجاد فضای بیشتری در داخل تونل کارپال و کاهش فشار روی عصب مدیان است. فیزیوتراپی پس از جراحی نیز برای تسریع بهبودی و کاهش عوارض جراحی ضروری است.
