درمان آرتروز زانو بدون جراحی معمولاً شامل ترکیبی از اصلاح شیوه زندگی، داروها، فیزیوتراپی و ورزش است. توجه به این نکته مهم است که اثربخشی این درمانها میتواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
آرتروز زانو، یک نوع رایج آرتریت است که مفصل زانو را تحت تاثیر قرار می دهد. این به دلیل تجزیه تدریجی غضروف، بافت صاف و لغزنده ای است که از استخوان های مفصل زانو حمایت می کند.
با از بین رفتن غضروف، استخوان ها به یکدیگر ساییده می شوند و باعث درد، التهاب و سفتی می شوند. این می تواند راه رفتن، خم شدن و بالا رفتن از پله ها را دشوار کند.
آرتروز زانو در افراد مسن شایعتر است، اما ممکن است در هر سنی رخ دهد. در زنان شایع تر از مردان است.
علائم آرتروز زانو
- درد در مفصل زانو، به خصوص زمانی که برای مدت طولانی راه می روید، خم می شوید یا می ایستید
- سفتی مفصل زانو به خصوص در صبح یا بعد از نشستن طولانی مدت
- تورم مفصل زانو
- شنیده شدن صدای سایش استخوان ها بر روی هم هنگامی که زانوی خود را حرکت میدهید
- مشکل در راه رفتن، خم شدن یا بالا رفتن از پله ها
علل آرتروز زانو
علت دقیق آرتروز زانو ناشناخته است، اما عوامل متعددی میتوانند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند، از جمله:
سن: غضروف مفصل زانو به طور طبیعی با افزایش سن فرسوده می شود.
ژنتیک: برخی افراد به دلیل ژن هایشان بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز زانو هستند.
اضافه وزن یا چاقی: اضافه وزن فشار بیشتری به مفاصل زانو وارد می کند.
آسیب های قبلی زانو: آسیب قبلی زانو می تواند به غضروف آسیب برساند و خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد.
عوامل شغلی: برخی از مشاغل، مانند کارهایی که شامل بلند کردن اجسام سنگین یا چمباتمه زدن هستند، می توانند فشار بیشتری بر مفاصل زانو وارد کنند.
درمان آرتروز زانو بدون جراحی
مدیریت وزن:
حفظ وزن سالم برای کاهش بار روی مفاصل زانو بسیار مهم است. اضافه وزن می تواند به پیشرفت آرتریت و تشدید علائم کمک کند.
ورزش و فیزیوتراپی:
تمرینات ملایم و کم تاثیر می تواند به بهبود انعطاف پذیری مفاصل، تقویت عضلات اطراف زانو و کاهش درد کمک کند. فیزیوتراپیست ها می توانند یک برنامه ورزشی متناسب با نیازها و توانایی های شما طراحی کنند.
داروها:
مسکنها: داروهای مسکن بدون نسخه مانند استامینوفن یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) میتوانند به مدیریت درد و التهاب کمک کنند.
درمانهای موضعی: کرمها، ژلها یا چسبهای حاوی NSAID یا کپسایسین ممکن است تسکین موضعی ایجاد کنند.
تزریقات مفصلی:
تزریق کورتیکواستروئید: این تزریق ها می توانند با کاهش التهاب و درد، تسکین موقتی ایجاد کنند. با این حال، استفاده طولانی مدت از آنها به دلیل عوارض جانبی بالقوه به طور کلی محدود است.
تزریق اسید هیالورونیک: این شامل تزریق مایع روان کننده به مفصل برای بهبود حرکت مفصل و کاهش درد است.
دستگاه های کمکی:
استفاده از زانوبند طبی می تواند حمایت و ثبات مفصل آسیب دیده را فراهم کند.
ارتزهای سفارشی ممکن است به توزیع یکنواخت فشار کمک کند.
اصلاح سبک زندگی:
از فعالیتهایی که ممکن است علائم را تشدید کنند، اجتناب کنید.
از تکنیک های مناسب محافظت از مفاصل در طول فعالیت های روزانه استفاده کنید.
تغییراتی را در خانه یا محل کار خود برای کاهش فشار روی زانوها در نظر بگیرید.
گرما و سرما درمانی:
استفاده از بسته های گرما یا سرد روی زانوی آسیب دیده می تواند به کاهش درد و کاهش التهاب کمک کند.
طب سوزنی:
برخی از افراد علائم آرتریت زانو را از طریق طب سوزنی تسکین می یابند، یک روش طب سنتی چینی که شامل وارد کردن سوزن های نازک در نقاط خاصی از بدن است.
