بیماری دژنراتیو دیسک (DDD) یک بیماری شایع است که دیسک های ستون فقرات شما را تحت تاثیر قرار می دهد. این دیسک‌ها به عنوان بالشتک بین استخوان‌های ستون فقرات (مهره‌ها) عمل می‌کنند، شوک را جذب می‌کنند و امکان حرکت را فراهم می‌کنند. با گذشت زمان، دیسک ها می توانند فرسوده و پاره شوند و باعث درد، سفتی و سایر مشکلات شوند.
بیماری دژنراتیو دیسک بیشتر در قسمت پایین کمر دیده می شود، اما می تواند در گردن و قسمت فوقانی کمر نیز رخ دهد. علائم DDD بسته به شدت بیماری و محل دیسک های آسیب دیده می تواند متفاوت باشد. علائم رایج عبارتند از:
- کمر درد
- گردن درد
- سفتی و سختی ستون فقرات که به دلیل کاهش انعطاف پذیری آن رخ می دهد.
- ضعف
- بی حسی دست ها و پاها
- مور مور
در برخی موارد، DDD همچنین می‌تواند باعث فشردگی عصبی شود که می‌تواند منجر به درد شدید، ضعف و بی‌حسی در بازوها یا پاها شود.
دلایل و عوامل خطر
بیماری دژنراتیو دیسک، علی‌رغم نام، یک بیماری واحد نیست، بلکه یک بیماری ناشی از آسیب دیسک‌های ستون فقرات است که باعث درد می‌شود. در حالی که علت دقیق فرسودگی دیسک می تواند ترکیبی از عوامل باشد، در اینجا برخی از عوامل کلیدی وجود دارد:
سن: این بزرگترین عامل خطر است. با افزایش سن، دیسک‌های ستون فقرات ما به طور طبیعی کم آب می‌شوند و توانایی جذب ضربه را از دست می‌دهند. این منجر به نازک شدن، ترک و پارگی دیسک می شود و آن ها را مستعد آسیب بیشتر می کند.
استرس و آسیب های مکرر: فعالیت های روزمره مانند بلند کردن اجسام سنگین، خم شدن، چرخش و نشستن برای مدت طولانی می تواند به دیسک فشار وارد کند و باعث ساییدگی و پارگی تدریجی شود. صدمات ناگهانی مانند سقوط یا تصادف نیز می تواند منجر به پارگی یا بیرون زدگی دیسک شود.
ژنتیک: سابقه خانوادگی می تواند نقش داشته باشد. اگر بستگان مشکلات دیسک را تجربه کرده اند، ممکن است بیشتر مستعد آن باشید.
عوامل دیگر: چاقی، سیگار کشیدن، ضعف عضلات مرکزی و برخی بیماری‌های خاص مانند دیابت نیز می‌توانند در دژنراسیون دیسک نقش داشته باشند.
توجه به این نکته مهم است که همه افراد مبتلا به دژنراسیون دیسک درد را تجربه نمی کنند. با این حال، اگر علائمی مانند کمردرد، سفتی، انتشار درد در پاها، بی حسی یا گزگز دارید، بهتر است برای تشخیص و درمان مناسب با پزشک مشورت کنید.
درمان بیماری دژنراتیو دیسک
خوشبختانه طیف وسیعی از گزینه های درمانی بسته به شدت علائم و شرایط فردی شما وجود دارد.
درمان های غیر جراحی:
- فیزیوتراپی: این درمان اغلب اولین خط درمان است که بر تقویت عضلات مرکزی و پشت، بهبود انعطاف پذیری و مدیریت درد تمرکز دارد.
- داروها: مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند به مدیریت درد و التهاب کمک کنند. برای موارد شدیدتر ممکن است داروهای مسکن قوی‌تر یا شل‌کننده‌های عضلانی تجویز شود.
- تزریق استروئید: تزریق کورتیکواستروئیدها به فضای اپیدورال اطراف نخاع می تواند التهاب و درد را کاهش دهد.
- درمان های جایگزین: طب سوزنی، ماساژ درمانی و یوگا ممکن است مقداری درد را کاهش داده و انعطاف پذیری را بهبود بخشد.
درمان های جراحی:
جراحی دیسک: ممکن است شامل برداشتن فتق دیسک یا ادغام مهره‌ها باشد، اما به دلیل خطرات و احتمال عوارض طولانی‌مدت، معمولاً آخرین راه‌حل در نظر گرفته می‌شود.
جایگزینی دیسک مصنوعی: این روش جدیدتر شامل جایگزینی دیسک آسیب دیده با دیسک مصنوعی است که به طور بالقوه مزایای طولانی مدت بیشتری نسبت به فیوژن دارد.
