آرتروز شانه که به عنوان بیماری مفصلی دژنراتیو شانه نیز شناخته می شود، وضعیتی است که با تجزیه غضروف مفصل شانه مشخص می شود. این غضروف به عنوان یک بالشتک بین استخوان ها عمل می کند و امکان حرکت نرم را فراهم می کند. هنگامی که از بین می رود، استخوان ها به هم ساییده می شوند و باعث درد، سفتی و از دست دادن عملکرد می شوند.
در آرتروز شانه چه اتفاقی می افتد:
غضروف در مفصل شانه، به ویژه مفصل گلنوهومرال (مفصل توپ و سوکت)، به تدریج شکسته و نازک می شود. این شکست می تواند به دلیل عوامل مختلفی از جمله سن، آسیب های قبلی، استرس های مکرر و ژنتیک رخ دهد. با از بین رفتن غضروف، استخوان های زیر شروع به ساییدگی می کنند که منجر به التهاب و درد می شود. خارهای استخوانی، توده‌های کوچک استخوانی نیز می‌توانند در اطراف مفصل ایجاد شوند و حرکت را بیشتر محدود کرده و باعث ناراحتی شوند.
علائم آرتروز شانه
درد: این شایع ترین علامت است که اغلب به عنوان درد عمیق یا احساس سوزش در شانه توصیف می شود. درد می تواند با فعالیت و در شب بدتر شود و خواب را مختل کند.
سفتی: شانه ممکن است سفت شود و بالا بردن بازوی شما از بالای سر، رسیدن به پشت سر یا انجام سایر کارهای روزانه دشوار شود.
دامنه حرکت محدود: ممکن است در حرکت دادن شانه خود در دامنه کامل حرکت آن مشکل داشته باشید، که انجام فعالیت هایی مانند پرتاب کردن، شانه کردن موها یا لباس پوشیدن را دشوار می کند.
کرپیتوس: ممکن است هنگام حرکت دادن شانه، احساس ساییدگی یا ساییدگی شنیده شود که در اثر مالیدن استخوان ها به هم ایجاد می شود.
عوامل خطر
- سن: این خطر پس از 50 سالگی به طور قابل توجهی افزایش می یابد.
- آسیب های قبلی: شکستگی های شانه، دررفتگی، پارگی روتاتور کاف یا آسیب های دیگر می‌تواند به غضروف آسیب برساند و خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد.
- استرس مکرر: مشاغل یا فعالیت‌هایی که شامل حرکات مکرر بالای سر هستند می‌توانند به مفصل شانه فشار وارد کرده و به تجزیه غضروف کمک کنند.
- سابقه خانوادگی: داشتن یکی از اعضای خانواده مبتلا به آرتروز خطر ابتلا را افزایش می دهد.
- سایر شرایط پزشکی: برخی شرایط مانند آرتریت روماتوئید یا بیماری التهابی روده نیز می تواند خطر را افزایش دهد.
گزینه های درمانی برای آرتروز شانه
اقدامات محافظه کارانه: اینها اغلب اولین خط درمان هستند و ممکن است شامل موارد زیر باشند:
داروهای ضد درد: مسکن‌های بدون نسخه و تجویزی می‌توانند به مدیریت درد کمک کنند.
فیزیوتراپی: تمریناتی برای بهبود دامنه حرکتی، تقویت عضلات و کاهش درد.
گرما و یخ درمانی: برای مدیریت التهاب و درد.
اصلاح فعالیت: اجتناب از فعالیت هایی که علائم را تشدید می کنند.
تزریق: تزریق کورتیکواستروئید می تواند باعث تسکین موقت درد شود.
جراحی: در موارد شدید، جراحی مانند تعویض مفصل شانه ممکن است برای جایگزینی مفصل آسیب دیده با مفصل مصنوعی در نظر گرفته شود.
فیزیوتراپی شانه
فیزیوتراپی نوعی درمان محافظه کارانه برای آرتروز شانه است که می تواند در مدیریت درد، بهبود دامنه حرکتی و افزایش عملکرد بسیار موثر باشد. این اغلب اولین خط درمانی است که قبل از در نظر گرفتن گزینه های تهاجمی تر مانند جراحی توصیه می شود.
در اینجا برخی از مداخلات فیزیوتراپی که می توانند برای درمان آرتروز شانه استفاده شوند آورده شده است:
تمرینات دامنه حرکتی: این تمرینات به بهبود انعطاف پذیری مفصل شانه و جلوگیری از سفتی کمک می کند.
تمرینات تقویتی: تقویت عضلات اطراف مفصل شانه می تواند به حمایت از مفصل و کاهش درد کمک کند. این ممکن است شامل تمریناتی برای عضلات روتاتور کاف، عضلات کتف و عضلات سینه و پشت باشد.
درمان دستی: فیزیوتراپیست می‌تواند از تکنیک‌های دستی مانند ماساژ، تحرک مفصل و تحرک بافت نرم برای کمک به کاهش درد و بهبود حرکت استفاده کند.
تکنیک های مدیریت درد: این تکنیک ها می توانند به کاهش درد و بهبود عملکرد کمک کنند. آنها ممکن است شامل گرما درمانی، سرما درمانی، تحریک الکتریکی و اولتراسوند باشند.
آموزش و مشاوره: یک فیزیوتراپیست می تواند آموزش و مشاوره در مورد نحوه مدیریت آرتروز شانه، مانند فعالیت های قدم زدن، اصلاح کارهای روزانه و استفاده از وسایل کمکی ارائه دهد.
فواید فیزیوتراپی برای آرتروز شانه:
- کاهش درد
- بهبود دامنه حرکتی
- افزایش قدرت و عملکرد
- بهبود کیفیت زندگی
